- ۲۱ دی ۹۱ ، ۱۲:۴۴
- ۰ نظر
آقا قرار شاه و گدا هست یادتان...
مشهد...
حرم...
ورودی باب الجوادتان
(+)
---------------------------------------------
پ.ن.: سری به لینک بزنید, مطلب امانتی از آنجاست.
ف قاف
تشنه وصل وی ام آتش دل کارم ساخت
- ۲۱ دی ۹۱ ، ۰۰:۰۰
- ۱ نظر
یک جلسه که دور حاجاقا جمع شده بودیم.
مصطفی پرسید:
((حاجاقا!یه ذکر بده شهید شیم.))
حاجاقا خوشوقت گفت:
(( شما اول کارتون رو تموم کنید,بیاید بهتون میگم چی کار کنید شهید بشید.))
------------------------------------
نمی دانم
شاید همان جمله ای که حاجاقا گفت
ذکر شهادت بود.
حتما مصطفی کارش را تمام کرده بود...
------------------------------------
پ.ن.اول: برگرفته از "یادگاران,کتاب شهید احمدی روشن."
پ.ن.دوم: مصطفای شهید
- ۲۱ دی ۹۱ ، ۰۰:۰۰
- ۲ نظر
هوا خیلی گرم بود.
و امام هم روزه.
موقع افطار, کاسه شیر را...نه...کاسه زهر را به ایشان داد و ... .
علامه باقر شریف القرشی:
زهر بلافاصله روده هایش را پاره کرد .
وامام از درد به خود می پیچید.
و می فرمود:
انا لله و انا الیه راجعون.
تنها ترین!
به ذکر مصیبت چه حاجت است
ما را نسیم نام تو دیوانه می کند
--------------------------------------
پ.ن.: برگرفته از کتاب "حسن بن زهرا (ع)"
- ۱۶ دی ۹۱ ، ۱۹:۲۰
- ۱ نظر
دیدن یا ندیدنت , مساله این نیست.
دیدن یا ندیدنم , مساله این است.
---------------------------------------------------------
پ.ن.اول: گفت برای حل مساله اول چهل شب مسبحات بخوان. (+)
پ.ن.دوم: بنا به "گفته عنوان" شرمنده است.
- ۱۶ دی ۹۱ ، ۱۷:۴۹
- ۲ نظر
- ۱۴ دی ۹۱ ، ۱۵:۳۲
- ۱ نظر
"چهل روز گذشت."جمله ای است با لحنی خشک.
که معمول است بر برگه ترحیم نوشته شود.
اما گاهی
"چهل روز گذشت.", یعنی چهل روز , گذشت.
از سر گذشت.
بی تو گذشت.
در غمت گذشت.
از سر گذشت.
گذشت...
-------------------------------------
"چهل روز گذشت." ِ امسالش , "چهل روز گذشت." ِ سال های پیش نبود.
"چهل روز گذشت.", از چهل روز پیشش , و دل , تنگ شد.
و به رسم چهل روز پیش از "چهل روز گذشت." عمل کرد.
-----------------------------------
پ.ن.: ر.ک. "عاشورایی متفاوت"
- ۱۴ دی ۹۱ ، ۱۵:۱۹
- ۲ نظر
هر سال به شب های قدر که می رسیدیم
ورد زبانم بود که برویم بازار
مگر بازار چه داشت؟
مگر فرق آنجا با با جاهای دیگر چه بود؟
به یاد همه شبهای قدر بازار و جلسات اخلاقی که در حسرتشان ماندم
+هنوز صدای هق هق گریه هایش در گوشم است...
- ۰۱ دی ۹۱ ، ۱۱:۰۷
- ۳ نظر
غروب جمعه ها دلگیر است.
چون
میهمانی تمام شده است.
و
داریم خداحافظی می کنیم...
هذا یُومُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَومُکَ
اَنَا یا مَولاىَ فیهِ ضَیْفُکَ وَ جارُکَ
ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۳)
- بهمن ۱۳۹۲ (۳)
- شهریور ۱۳۹۲ (۲)
- مرداد ۱۳۹۲ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۲ (۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱)
- اسفند ۱۳۹۱ (۲)
- بهمن ۱۳۹۱ (۸)
- دی ۱۳۹۱ (۱۰)
- آذر ۱۳۹۱ (۲۱)
- آبان ۱۳۹۱ (۵)
- شهریور ۱۳۹۱ (۳)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱۰)
- تیر ۱۳۹۱ (۹)