قصه سلام [حکایت سوم]

به نام سلام

همه قصه های دنیا که تمام شدند, قصه او شروع شد...

----------------

سلام دلش کوچک بود.

خیلی کوچک.

خیلی خیلی کوچک.

شاید به اندازه قطره بارانی...

---------------

سلام دلش گرفته بود.

مثل وقتی که قلب کسی بگیرد.

مثل وقتی که نفس آدمی بگیرد.

سخت و تنگ, دلش گرفته بود.

و سلام گریه کرد.

قطره اشکش دلش بود.

آمد و جاری شد.

و از آن پس سلام دیگر دل نداشت؟

دل داشت

اما دریا دل شده بود...

پ.ن.: دل گرفته را چه حکایت است؟ حکایتش سخت غریب است...

پایانش به دست اوست...