عزیز و حضیض

انارها برایت خون گریه می کنند.

آسمان به عشق توست که می بارد.

شنیدم که شاعری گفت درختان به احترام توست که قیام کرده اند.

و باز سرود که آب را دوست دارد زیرا که مهریه مادرت است.

دلم گرفته بود که بی مناسبت نوشتم.

تورا باید در راستی دید

و در گیاه

هنگامی که می روید

در آب 

وقتی می نوشاند

در شفق که گلگون است

در فلق که خنده خون است.

(تکمله:شاعر سروده ها:استاد گرمارودی)